ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙΟΥ

Είναι που ο Αύγουστος έχει χρώμα κεχριμπαριού

κι ο ουρανός ακουμπά το γαλάζιο του στην πέτρινη σκεπή του Αφέντη.

Σύκα και σταφύλια

κι ένα κλωνί βασιλικό

«Εις ταύτην την ωριμοτάτην στάσιν ελθείν ηυδόκησαν...»

Είναι που κι εγώ ανηφορίζω στο χρόνο

όπως ανηφορίζουν οι αιώνες στα ψηλώματα,

είναι που σμίγουν ορατό και αθέατο.

Το ημερολόγιο γράφει έξι Αυγούστου...

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα θυμάμαι τα σταφύλια των προαιώνιων απαρχών («άγονται απαρχάς θεοίσι τοις εγχωρίοις...», αφηγείται ο Άγγελος στις Τραχίνιες του Σοφοκλή) με τις ευχές που συνόδευαν τις πρώτες συλλαβές της ζωής, «δια της του αέρος ευκρασίας και των καιρών γαλήνης...»

Από το ίδιο δοξαστικό του Αυγούστου δανείζομαι λέξεις για τη δική μου ευχή:

 Ευκρασία, γαλήνη, ευδοκία. Και προπάντων Ευφροσύνη! Που θα πει - νομίζω - χαρά, μόνιμη και ήρεμη. Χαρά, κι αναγάλλια.

Για όλους εσάς που με τις ευχές σας κάματε ξεχωριστή τη γενέθλια μέρα μου

Μαζί μ' ένα μεγάλο κι ευφρόσυνο ευχαριστώ!

Νίκος Ψιλάκης

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018.